Zamanın adeta durduğu yer olarak bilinen Güllük, ziyaretçilerine yaşadıkları anın tadına varabilmeleri için geniş fırsatlar sunar. Güneşin hemen her gün farklı şekillerde tüm ihtişamı ile battığı ve sonsuz bir enerjiyle yeniden doğduğu Güllük Muğla Milas ilçesinin en huzurlu tatil beldesi, bir liman ve balıkçı köyüne olarak adlandırılabilir. . Güllük ve Mandalya Körfezi’nin yanı sıra Asin Koyu çevresine de dizilen balıkçılar, kafeler ve lokantalar köyün sahip olduğu güzelliğe geleneksel bir tat katar. Bodrum’un kalabalık görüntüsüyle tamamen tezat bir resim çizen Güllük, kendi halinde yaşamayı sevenlerin ilk tercihidir. Denizi seven herkesin bütün bir yıl kalmak isteyeceği özelliklere sahip olan bölge, tamamı deniz gören evleri ve otelleriyle Bodrum’un sakin komşusu olarak bilinir. Güllük Körfezi’ni her yeni günde bir kez daha keşfetmek isteyenlerin bir araya geldiği ve bölgeye asla veda etmeden ayrılmadığı Güllük, kendisini sevenleri her fırsatta yeniden Bodrum’a çeker.
Güllük merkezden Milas-Bodrum Havalimanı 8 km, Bodrum şehir merkezi 43 km’dir. Güllük’e Milas havalimanından; transfer hizmeti, belediye araçları ve taksi ile ulaşım mevcuttur.
Bölgede yerleşim artmış ve bugün Bodrum’un en sakin komşusu olarak dikkat çekmeyi başarmıştır. Iasos Antik Kenti’ne çok yakın olan Güllük’ten bölgeye günübirlik turlarla keşif gezileri yapılabilir. Tarihe adını yazdırmayı başarmış medeniyetlerin taş kalıntılarının gezilebileceği antik kent her sene yerli ve yabancı turistleri büyük bir heyecanla karşılar. Taş döşemeli sokakları ve balıkçı kahveleriyle mavi yolculuk yapanların da vazgeçilmez durağı olan Güllük, kendine has mavisi ve yeşiliyle , Ege lezzetleriyle akıllarda kalmayı ve özlenmeyi her daim başarmıştır.
Güllük körfezinde, bundan yıllar önce mutlu insanlar yaşarmış. Burada herkes birbirini tanır, üzüntüler ve neşeler paylaşırlarmış. Çocuklar hep birlikte oynarmış. Hermias da bu çocuklardan biriymiş. Güllük’ün en güzel çocuğuymuş. Birtek annesinden başka kimsesi yokmuş. Annesi onu her türlü kötülükten, korkulardan korur,yanından ayırmazmış. Günlerden bir yaz günü Hermias’ın arkadaşları evlerine gelip;”Haydi Hermias denize gidelim” demişler. Hermias annesinden izin istemiş ama annesi;”olmaz bir tanem”demiş.Bunu duyan çocuklar başlamışlar alay etmeye; Annesi bırakmaz ki on’u… Kaçamaz ki bizimle… Anne kuzusu o… Kızlar gibi…. Ve hep bir ağızdan türkü söyler gibi başlamışlar; Deniz çekiyor bizi, Biz Güllük’ün çocuklarını, Ama ne diyelim, Yaz güneşi de tepemizde,kavurur Ayaklarımızı. Toprak gibi çeker bizi Ege Haydi çocuklar denize, Haydi Hermias denize! Arkadaşlarının bu söyledikleri Hermiyas’a çok dokunmuş. Bunu anlayan annesi ”Hermias’ım”demiş“ Haydi sende git denize ama ne olur açılma,deniz bu ne yapacağı bilinmez.” Hermias sevinçle arkadaşlarına katılmış. Ege’nin tuzlu suları çocuk sesleriyle dolmuş.Çocuklar kendilerini serin sulara bırakmışlar.Rüzgar hafif hafifi esiyormuş. Çocuklar yüzerek birlikte açılmışlar. Bir süre sonra kıyı çocuk sesleriyle yeniden şenlenmiş. Ama aralarında Hermiyas yokmuş.Kara haber tez yayılmış.